Minik Dostum Rex'in Hikayesi

Herkese merhaba 🙋Bugün size minik dostumun hikayesinden bahsedeceğim, onun adı Rex 🐶


Onunla tanıştığımda henüz 45 günlüktü. 2 adım atıyor sonra hemen yatıp uyuyordu 😩 Uyuya uyuya büyüdü ve şuan 8 bucuk aylık 🙌

Neşesi bol, oyuncu, sevecen, akıllı bir oğlum var, bazen de şımarık🐕 İlgisiz kaldığında hemen küsen, kıskanç ve triplidir birazda😄 Ama üzüldüğümde hemen yanıma gelip dizime yatan ya da omzuma kafasını koyan, kafamı dağıtmam için bana topunu getirerek yardımcı olan kocaman bir dost. İstediğiniz kadar içinizi dökün karşınıza oturup gözlerinizin içine bakarak dinler. İçtendir ve samimi duygularla hisseder sizi. Herşey fazla güzel ilerlerken bir sabah Rex'in sesiyle uyandım. Acı çeker gibi ses çıkarıyordu. Çok sevdiği mamadan veriyordum hiçbirşey yemiyor sürekli istifra edip kan boşaltıyordu. Üşüttüğünü düşünüp hemen bir veteriner kliniğe götürdük bize güneş çarpmış dedi ve geri gönderdi. Rex gittikçe ağırlaşıyordu. Sürekli aşıya götürdüğümüz veteriner hekime tekrar götürdüm. Bu sefer bana viral bir hastalığa yakalandığını ve öleceğini söyledi. Kabul edilemez birşeydi. Hemen farklı bir kliniğe götürdüm. Durumunun çok kötü oldugu ve kurtulma ihtimalinin sadece %10 olduğu söylendi.


Daha sonra aşı karnesini görmek istedi. Karnesini verdiğimde yapılan 7 aşının eksik ve yanlış oldugu söyledi. İnanamadım. Hemen başka bir kliniğe daha gittik. Aynı şeyler orada da söyledi. Bu şekilde toplamda 6 veteriner hekim aşıların yanlış oldugunu söyledi. Çok iyi bir tedaviyle ihtimal %20 olur ama oda çok zor denildi. Herkesin umudunu bitirdiği yerde benim hala umudum vardı. Rex öleceğini hissetmiş kendini benden uzaklaştırmıştı. Herkes onu seviyordu fakat ben severken halsiz olmasına rağmen bacakları titreyerek benden uzaklaşıyordu. Hiçbir veteriner hekim Rex'in klinikte kalarak tedavi olmasına izin vermedi. Köpekten köpeğe bulaşıcı bir hastalık buna izin vermeyiz dediler. Sabah akşam serum için götürmemi söylediler. Fakat bu şekilde olmazdı çünkü riskli bir hastalık ve gözetim altında kalması gerekiyordu. Son umudum Tez veterinerliğe gittik. Bana hiçbir zaman umudumu kesmemem gerektiğini ve oğlum için elinden geleni yapacağını söylemişti. Rex farklı bir alanda kalıyodu ve sürekli gözetim altındaydı. Serumlarla toparladı kendini yavaş yavaş. İlk 2 gün tepki vermiyordu. 3. Gün beni görünce ayağa kalkmaya başladı. 4. Gün ben klinikten ayrılırken arkamdan havlayarak tepki vermeye başladı. 5 ve 6. Gün yemek yemeye başladı. Gittikçe normale döndü. 7. Gün artık oğlumu almaya gitmiştim. Hastalığı boyunca kendini benden uzaklaştıran Rex artık teşekkür edermişcesine atlıyordu üstüme 😊

 Tabi ki o eksik aşıyı yapan kliniğe de gereken yapıldı💀 Şimdi herşey yolunda gidiyor. Dünyanın en güzel dostuna sahibim 🙌🐶 Rex gibi binlerce dostumuz var fakat Rex kadar şanslı olmayan da binlerce dostumuz var. Ona bakacak kimsesi olmayan dışarıda insanlar tarafından bir tekmeyle uzaklaştırılan, işkence gören, aç-susuz bırakılan o kadar çok dostumuz var ki. Fakat bir o kadar da  bunları o minik dostlarımıza yapan insan figürü taşıyıp insan olamayan iğrenç zihniyetler ve kararmış kötü kalpler de var. İnsanlardan daha sadık bu güzel dostlarımıza sahip çıkalım. ✋Rex ile bizden hepinize kocaman ❤